blocking
არსებითი სახელი
/ʹblɒkɪŋ/
ქართულად | რუსულად
1) სპეც. ბლოკირება (სიგნალის გავლისა, მექანიზმის ამოქმედებისა და ა.შ.); ჩაკეტვა (არხისა და ა.შ.);
2) ტელეკ. ბლოკირება, დაბლოკვა (ზარისა / გამოძახებისა სატელეფონო სადგურის მიერ – ხაზის გადატვირთულობის გამო).